vrijdag 5 oktober 2012
woensdag 23 december 2009
kerstwens padre Francisco
Beste Vrienden,
In de achtste eeuw voor Christus kondigt de profeet Micha de geboorte aan van een nieuwe David, een koning die herder zal zijn voor zijn volk. Hij zal niet terugdeinzen voor de macht van diegenen die het volk verdrukken en uitbuiten. Hij zal zijn volk niet overlaten aan hun lot maar de macht van de verdrukkers overnemen en zijn broeders in veiligheid laten wonen. Hij zal de vrede zelf zijn!
De profeet Micha was afkomstig uit een klein gehucht , Moreset bij Gat, gelegen in de kustvlakte op ongeveer 20 kilometer van Jeruzalem. Net zoals zijn voorganger ,de profeet Amos, ziet hij in de sociale mistoestanden en in het godsdienstig verval slechte voortekens voor de toekomst.
In alle lagen van het volk, in de leidende klasse, bij rijke heren maar ook bij de profeten en de vromen constateert hij een ontrouw die in het licht van de geschiedenis als botte ondankbaarheid verschijnt. In pakkende en bijtende taal formuleert hij een aanklacht maar kondigt ook een hoopvol toekomstperspectief aan : de geboorte van een Nieuwe David die de vrede zal herstellen. (Willibrord Vertaling) De boodschap van de profeet Micha krijgen we te horen in de liturgie van de vierde zondag van de Advent.
Het is een beetje in die sfeer dat de Braziliaanse Bisschoppenconferentie het jaar wil eindigen. Ze publiceerden twee indringende brieven , één over de teleurstellende houding van de regeringsleiders in Kopenhagen in verband met de leefbaarheid van onze planeet en een ander profetisch document dat de corruptie in Brazilië en in de wereld aanklaagt.
Het is volgens de bisschoppen hoogdringend dat deze beide problemen grondig aangepakt worden. Ze formuleren een aantal concrete stappen die tot een oplossing moeten leiden: landhervorming, bescherming van het Amazonewoud, het onverkiesbaar maken van politieke mandatarissen die openlijk corruptie hebben gepleegd.
We verwachten de nieuwe David, de koning van de vrede in Jezus Christus geboren in het nederige Bethlehem, niet in Jeruzalem de versterkte en machtige burcht van de machthebbers, van degenen die bezitten maar niet dienen. In Braziliaanse termen betekent dit dat we niet zoveel verwachten van Brasilia maar wel van de vele kleine basisgemeenschappen die overal werkzaam zijn in Brazilië, op alle terreinen: landhervorming, opvoeding, inde arme wijken van iedere stad, pastoraal voor kinderen, jongeren en personen met handicap, familiepastoraal, pastoraal bij de gevangen enz. enz..
Als kerk willen we een boodschap van vrede brengen bij al wie verdrukt en gemarginaliseerd wordt.
Met mij gaat het goed,wat problemen met de diabetes maar dat hoort er bij. Ons project voor personen met een handicap doet het zeer goed. We hebben nieuwe initiatieven in Pintadas en Boa Vista do Tupim.
Het allerbeste voor het volgend jaar! In augustus en september 2010 kom ik weer op bezoek.
Padre Francisco Verhelle
In de achtste eeuw voor Christus kondigt de profeet Micha de geboorte aan van een nieuwe David, een koning die herder zal zijn voor zijn volk. Hij zal niet terugdeinzen voor de macht van diegenen die het volk verdrukken en uitbuiten. Hij zal zijn volk niet overlaten aan hun lot maar de macht van de verdrukkers overnemen en zijn broeders in veiligheid laten wonen. Hij zal de vrede zelf zijn!
De profeet Micha was afkomstig uit een klein gehucht , Moreset bij Gat, gelegen in de kustvlakte op ongeveer 20 kilometer van Jeruzalem. Net zoals zijn voorganger ,de profeet Amos, ziet hij in de sociale mistoestanden en in het godsdienstig verval slechte voortekens voor de toekomst.
In alle lagen van het volk, in de leidende klasse, bij rijke heren maar ook bij de profeten en de vromen constateert hij een ontrouw die in het licht van de geschiedenis als botte ondankbaarheid verschijnt. In pakkende en bijtende taal formuleert hij een aanklacht maar kondigt ook een hoopvol toekomstperspectief aan : de geboorte van een Nieuwe David die de vrede zal herstellen. (Willibrord Vertaling) De boodschap van de profeet Micha krijgen we te horen in de liturgie van de vierde zondag van de Advent.
Het is een beetje in die sfeer dat de Braziliaanse Bisschoppenconferentie het jaar wil eindigen. Ze publiceerden twee indringende brieven , één over de teleurstellende houding van de regeringsleiders in Kopenhagen in verband met de leefbaarheid van onze planeet en een ander profetisch document dat de corruptie in Brazilië en in de wereld aanklaagt.
Het is volgens de bisschoppen hoogdringend dat deze beide problemen grondig aangepakt worden. Ze formuleren een aantal concrete stappen die tot een oplossing moeten leiden: landhervorming, bescherming van het Amazonewoud, het onverkiesbaar maken van politieke mandatarissen die openlijk corruptie hebben gepleegd.
We verwachten de nieuwe David, de koning van de vrede in Jezus Christus geboren in het nederige Bethlehem, niet in Jeruzalem de versterkte en machtige burcht van de machthebbers, van degenen die bezitten maar niet dienen. In Braziliaanse termen betekent dit dat we niet zoveel verwachten van Brasilia maar wel van de vele kleine basisgemeenschappen die overal werkzaam zijn in Brazilië, op alle terreinen: landhervorming, opvoeding, inde arme wijken van iedere stad, pastoraal voor kinderen, jongeren en personen met handicap, familiepastoraal, pastoraal bij de gevangen enz. enz..
Als kerk willen we een boodschap van vrede brengen bij al wie verdrukt en gemarginaliseerd wordt.
Met mij gaat het goed,wat problemen met de diabetes maar dat hoort er bij. Ons project voor personen met een handicap doet het zeer goed. We hebben nieuwe initiatieven in Pintadas en Boa Vista do Tupim.
Het allerbeste voor het volgend jaar! In augustus en september 2010 kom ik weer op bezoek.
Padre Francisco Verhelle
woensdag 1 april 2009
Doogte in Bahia!
Op dit moment is de situatie in Mundo Novo zeer kritiek. Geen regen meer sedert december vorig jaar!. Ik heb in Bahia nog nooit zo’n sterke droogte meegemaakt zoals dit jaar. Vorige week was er geen school omdat er geen water was. Ik heb gelukkig nog een 2000 liter in reserve maar die voorraad vermindert snel.
Wellicht worden we binnenkort bevoorraad met tankwagens . De stuwdam van França die ons water levert staat op een zeer laag peil.Het water is nauwelijks drinkbaar door de vervuiling.
Ik koop water in plastic containers van 20 liter. Deze week 120 liter water gekocht want het is bloedheet en de leerlingen van de school hebben twee tot drie liter water nodig per persoon.
Hopelijk breekt de lente door in Belgica en wordt het warmer. Hier is het meer dan warm genoeg, 35 graden en kurkdroog. Zelfs de Bahianen vinden het ondraaglijk. En iedere morgen bemerken we zware wolken. Maar geen regen...
Heel hartelijke groeten uit Brasil
Padre Francisco Verhelle
Wellicht worden we binnenkort bevoorraad met tankwagens . De stuwdam van França die ons water levert staat op een zeer laag peil.Het water is nauwelijks drinkbaar door de vervuiling.
Ik koop water in plastic containers van 20 liter. Deze week 120 liter water gekocht want het is bloedheet en de leerlingen van de school hebben twee tot drie liter water nodig per persoon.
Hopelijk breekt de lente door in Belgica en wordt het warmer. Hier is het meer dan warm genoeg, 35 graden en kurkdroog. Zelfs de Bahianen vinden het ondraaglijk. En iedere morgen bemerken we zware wolken. Maar geen regen...
Heel hartelijke groeten uit Brasil
Padre Francisco Verhelle
Paaswens
Mundo Novo- Bahia –Brasil 29 maart.
Beste vrienden uit Gits,
Nog even en het is Pasen. Pasen is voor ons altijd een zeer bijzonder moment. Vandaag horen we Jezus zeggen :
‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. [24] Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. [25] Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. [26] Wie mij dient moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden.[27] Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben ik juist gekomen. [28] Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’
Hij is al in Jeruzalem. Het volk heeft Hem al toegejuicht. Maar hij weet ook al wat Hem te wachten staat : de graankorrel, hijzelf die gaat sterven. Hij is doodsbang maar aanvaardt zijn uur. Laat nu zien hoe groot uw naam is,Vader!
De Goede Week in Bahia is altijd een ontroerende gebeurtenis. Alles valt stil met Goede Vrijdag en idereen volgt de Kruisweg door de straten.. Duizenden en duizenden mensen in alle steden van Bahia. Ook in Mundo Novo.Mensen hier weten wat lijden en verdrukking betekent. Er is een grote identificatie met de lijdende Christus maar ook met zijn verrijzenis.
Het volstaat om wat gebeurtenissen van de afgelopen week op een rijtje te plaatsen. Een omhaling voor een jonge moeder die kanker heeft en chemoterapie nodig heeft. Chemoterapie is duur en er is geen geld. De mensen van de buurt houden een omhaling.
Teken van lijden: er is geen geld!
Teken van verrijzenis: de omhaling!
Kleine Savio wordt uit de school gezet omdat hij hersenverlamming heeft.
Teken van lijden: de uitsluiting.
Maar buren zijn gaan protesteren tegen de directrice van de school.
Teken van verrijzenis, van bevrijding uit het kwaad.
De doven van Mundo Novo vinden geen werk. Teken van lijden. Één van de doven, Alex, is het ongenoegen van de doven gaan uitdrukken tijdens de openbare tribune van de gemeenteraad. Teken van lijden: werkloosheid, geen toekomst. Teken van verrijzenis: de schepenen beloven mensen met handicap werkgelegenheid aan te bieden.
Zo is ons leven hier iedere dag, Goede Vrijdag en Pasen samen. Verdrukking en bevrijding. Verdriet, lijden en hoop. De mensen zeggen hier; “A esperança é a ultima que morre” – De hoop is de laatste die sterft.
We geloven steevast dat de hoop het lijden overtreft, Goede Vrijdag is zinloos zonder Pasen.
Ik wens jullie en gans de familie een Zalige Pasen.
Padre Francisco Verhelle
Beste vrienden uit Gits,
Nog even en het is Pasen. Pasen is voor ons altijd een zeer bijzonder moment. Vandaag horen we Jezus zeggen :
‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. [24] Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. [25] Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. [26] Wie mij dient moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden.[27] Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben ik juist gekomen. [28] Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’
Hij is al in Jeruzalem. Het volk heeft Hem al toegejuicht. Maar hij weet ook al wat Hem te wachten staat : de graankorrel, hijzelf die gaat sterven. Hij is doodsbang maar aanvaardt zijn uur. Laat nu zien hoe groot uw naam is,Vader!
De Goede Week in Bahia is altijd een ontroerende gebeurtenis. Alles valt stil met Goede Vrijdag en idereen volgt de Kruisweg door de straten.. Duizenden en duizenden mensen in alle steden van Bahia. Ook in Mundo Novo.Mensen hier weten wat lijden en verdrukking betekent. Er is een grote identificatie met de lijdende Christus maar ook met zijn verrijzenis.
Het volstaat om wat gebeurtenissen van de afgelopen week op een rijtje te plaatsen. Een omhaling voor een jonge moeder die kanker heeft en chemoterapie nodig heeft. Chemoterapie is duur en er is geen geld. De mensen van de buurt houden een omhaling.
Teken van lijden: er is geen geld!
Teken van verrijzenis: de omhaling!
Kleine Savio wordt uit de school gezet omdat hij hersenverlamming heeft.
Teken van lijden: de uitsluiting.
Maar buren zijn gaan protesteren tegen de directrice van de school.
Teken van verrijzenis, van bevrijding uit het kwaad.
De doven van Mundo Novo vinden geen werk. Teken van lijden. Één van de doven, Alex, is het ongenoegen van de doven gaan uitdrukken tijdens de openbare tribune van de gemeenteraad. Teken van lijden: werkloosheid, geen toekomst. Teken van verrijzenis: de schepenen beloven mensen met handicap werkgelegenheid aan te bieden.
Zo is ons leven hier iedere dag, Goede Vrijdag en Pasen samen. Verdrukking en bevrijding. Verdriet, lijden en hoop. De mensen zeggen hier; “A esperança é a ultima que morre” – De hoop is de laatste die sterft.
We geloven steevast dat de hoop het lijden overtreft, Goede Vrijdag is zinloos zonder Pasen.
Ik wens jullie en gans de familie een Zalige Pasen.
Padre Francisco Verhelle
vrijdag 19 december 2008
kerstbrief pr. Frans
Beste vrienden ,
2008 was voor ons een jaar van grote veranderingen. We eindigen met hoop en vrees. Hoop dat de gebouwen die we dit jaar opgericht hebben voor PODES, het dienstencentrum voor personen met handicap, optimaal zullen gebruikt worden. Vrees omdat we niet weten of we zullen kunnen rekenen op de steun van de nieuw verkozen burgemeesters.We strijden voor de sociale inclusie van personen met een handicap in Tapiramutá en Mundo Novo maar willen de lokale gemeentebesturen hierbij betrekken. Tot nog toe (al acht jaar) is dit ons vrij goed gelukt zonder onze eigen autonomie prijs te geven.
We leggen grote nadruk op de vorming van lokale medewerkers die het project verder vorm en inhoud zullen geven.Het heeft totaal geen zin Europese modellen te kopieren. In Brazilië bestaan er eigen mogelijkheden voor de inclusie van personen met een handicap. Net zoals in Europa bestaat er ook uitsluiting, onbegrip en vooroordeel maar ook veel warme hartelijkheid die wij in Europa soms ontberen.
Een voorbeeld hiervan zijn de zogeheten “filhos de criação”. Dat zijn kinderen die om één of andere reden alleen komen te staan en gewoon opgenomen worden in een gezin samen met de eigen kinderen, zonder jeugdrechter of enige andere formaliteit! Dat mag ook wel eens vermeld worden om het vertekend beeld dat men soms in Europa heeft over Brazilië als een land van straatkinderen te corrigeren.
Dit jaar waren er gelukkig heel veel tekenen van hoop. Het dienstencentrum is een open huis geworden waar buren en vrienden van PODES zich goed thuis voelen. Jongeren uit de straat helpen een handje bij de schoonmaak van ons huis. De Eucharistievieringen in de parochiekerk worden door jongeren vertaald in LIBRAS, de Braziliaanse gebarentaal. Enkele jongeren werken als vrijwilligers binnen het project.We hebben een cursus gebarentaal georganiseerd voor 75 leerkrachten van Tapiramutá. Het gemeentebestuur van Boa Vista do Tupim en Pintadas vraagt of we een cursus over gehandicaptenzorg willen inrichten voor hun leerkrachten begin volgend jaar. Twee leerkrachten van PODES, Joilsa en Edilene, hebben hun diploma van “Instrutor de LIBRAS” , leerkracht gebarentaal van het Minsiterie van Onderwijs, behaald. Ze studeren un verder voor doventolk. Dat is een enorme vooruitgang want nu kunnen we erkende getuigschriften uitreiken.
Dit jaar zijn we ook voor het eerst begonnen met de zorg voor kinderen met een fysische handicap: Jayane en Samuel, twee kinderen met hersenletsel. Frieda Bekaert en Rita Cool, twee vrienden uit Gits, waren bij ons bezoek. Frieda die werkt als fysiotherapeute in het Dominiek Savio Instituut slaagde er na twee dagen in om Samuel te doen stappen. Ze heeft ons personeel geleerd hoe we beide kinderen vooruit kunnen helpen. We hebben haar raadgevingen zorgvuldig genoteerd en op film opgenomen.Langs Internet kan Frieda ons verder begeleiden. Het was een ontroerend moment Samuel te zien stappen.We hebben Samuel letterlijk vanuit de modder gehaald. Toen hij bij ons kwam waren zijn beide ogen zwaar ontstoken. Er bestond gevaar dat hij blind zou worden. Twee vrienden van mij met fysische handicap, Freddy en Marc Detollenare, hebben het peterschap over Samuel aanvaard. Het verhaal van Samuel plaats ik nog op onze Blog.
Ik wil eindigen met u allemaal te danken voor uw sympathie en steun. Soms laat ik weinig van mij horen omwille van het vele werk en de vele beslommeringen. Ook doet het Internet het vaak niet en verlies ik contact.
Ik heb dit gemerkt bij mijn laatste bezoek aan België. Neem dit mij dit niet kwalijk, ik ben jullie allemaal heel erg dankbaar. Laten we de vrees wat vergeten en ons toespitsen op de hoop. Een Zalige Kerstmis en een Gelukkig Nieuwjaar en een hartelijke “abraço” vanuit het arme Nordeste van Brasil
Padre Francisco Verhelle
2008 was voor ons een jaar van grote veranderingen. We eindigen met hoop en vrees. Hoop dat de gebouwen die we dit jaar opgericht hebben voor PODES, het dienstencentrum voor personen met handicap, optimaal zullen gebruikt worden. Vrees omdat we niet weten of we zullen kunnen rekenen op de steun van de nieuw verkozen burgemeesters.We strijden voor de sociale inclusie van personen met een handicap in Tapiramutá en Mundo Novo maar willen de lokale gemeentebesturen hierbij betrekken. Tot nog toe (al acht jaar) is dit ons vrij goed gelukt zonder onze eigen autonomie prijs te geven.
We leggen grote nadruk op de vorming van lokale medewerkers die het project verder vorm en inhoud zullen geven.Het heeft totaal geen zin Europese modellen te kopieren. In Brazilië bestaan er eigen mogelijkheden voor de inclusie van personen met een handicap. Net zoals in Europa bestaat er ook uitsluiting, onbegrip en vooroordeel maar ook veel warme hartelijkheid die wij in Europa soms ontberen.
Een voorbeeld hiervan zijn de zogeheten “filhos de criação”. Dat zijn kinderen die om één of andere reden alleen komen te staan en gewoon opgenomen worden in een gezin samen met de eigen kinderen, zonder jeugdrechter of enige andere formaliteit! Dat mag ook wel eens vermeld worden om het vertekend beeld dat men soms in Europa heeft over Brazilië als een land van straatkinderen te corrigeren.
Dit jaar waren er gelukkig heel veel tekenen van hoop. Het dienstencentrum is een open huis geworden waar buren en vrienden van PODES zich goed thuis voelen. Jongeren uit de straat helpen een handje bij de schoonmaak van ons huis. De Eucharistievieringen in de parochiekerk worden door jongeren vertaald in LIBRAS, de Braziliaanse gebarentaal. Enkele jongeren werken als vrijwilligers binnen het project.We hebben een cursus gebarentaal georganiseerd voor 75 leerkrachten van Tapiramutá. Het gemeentebestuur van Boa Vista do Tupim en Pintadas vraagt of we een cursus over gehandicaptenzorg willen inrichten voor hun leerkrachten begin volgend jaar. Twee leerkrachten van PODES, Joilsa en Edilene, hebben hun diploma van “Instrutor de LIBRAS” , leerkracht gebarentaal van het Minsiterie van Onderwijs, behaald. Ze studeren un verder voor doventolk. Dat is een enorme vooruitgang want nu kunnen we erkende getuigschriften uitreiken.
Dit jaar zijn we ook voor het eerst begonnen met de zorg voor kinderen met een fysische handicap: Jayane en Samuel, twee kinderen met hersenletsel. Frieda Bekaert en Rita Cool, twee vrienden uit Gits, waren bij ons bezoek. Frieda die werkt als fysiotherapeute in het Dominiek Savio Instituut slaagde er na twee dagen in om Samuel te doen stappen. Ze heeft ons personeel geleerd hoe we beide kinderen vooruit kunnen helpen. We hebben haar raadgevingen zorgvuldig genoteerd en op film opgenomen.Langs Internet kan Frieda ons verder begeleiden. Het was een ontroerend moment Samuel te zien stappen.We hebben Samuel letterlijk vanuit de modder gehaald. Toen hij bij ons kwam waren zijn beide ogen zwaar ontstoken. Er bestond gevaar dat hij blind zou worden. Twee vrienden van mij met fysische handicap, Freddy en Marc Detollenare, hebben het peterschap over Samuel aanvaard. Het verhaal van Samuel plaats ik nog op onze Blog.
Ik wil eindigen met u allemaal te danken voor uw sympathie en steun. Soms laat ik weinig van mij horen omwille van het vele werk en de vele beslommeringen. Ook doet het Internet het vaak niet en verlies ik contact.
Ik heb dit gemerkt bij mijn laatste bezoek aan België. Neem dit mij dit niet kwalijk, ik ben jullie allemaal heel erg dankbaar. Laten we de vrees wat vergeten en ons toespitsen op de hoop. Een Zalige Kerstmis en een Gelukkig Nieuwjaar en een hartelijke “abraço” vanuit het arme Nordeste van Brasil
Padre Francisco Verhelle
maandag 11 augustus 2008
pr. Frans in België
pr. Frans is goed aangekomen in België. Hij verblijft tot 5 oktober bij pr. Omer Roels, Molenstraat 114, 9988 Watervliet. (tel. 09 377 86 76)
Zomerbrief van de padre
Beste Vrienden,
Voor de vijfde maal kom ik terug naar België op verlof van 4 augustus tot 5 oktober. Ik ben nu reeds tien jaar in Bahia werkzaam. Tijdens de verlopen tien jaar zijn er wat veranderingen geweest maar ook situaties die weinig zijn gewijzigd. De veranderingen zijn vooral op het gebied van de communicatie. Tien jaar geleden was het niet mogelijk om bepaalde gemeenschappen te bereiken, geen telefoon, geen elektriciteit. Nu hebben we “celular” , G.S.M heet dat in het Nederlands denk ik, en vooral Internet in alle wijken van de stad.
Ik kan informatie van overal ter wereld opvragen en langs Skype dagelijks met vrienden uit België een gesprek voeren, gratis nog wel. Vroeger was dat niet denkbaar en ontzettend duur. Ik lees nu iedere morgen De Standaard en The New York Times. We voelen ons duidelijk meer betrokken op het wereldgebeuren en lezen wat er in Brazilië gebeurt in de buitenlandse pers. We voelen ons niet afgezonderd van het wereldgebeuren.
Dat is voor ons ontzettend belangrijk want vroeger was het informatieaanbod zeer beperkt. Het nieuws langs kranten en televisie was altijd sterk ingekleurd door de belangen van enkele machtige groepen : de ruralistas of grootgrondbezitters en de multinationale ondernemingen.
Enkele belangrijk nieuwsagentschappen brengen nu het “echte” nieuws over Brazilië. Sociale problemen kunnen niet meer verstopt worden. De grote sociale bewegingen in Brazilië hebben nu een goedkoop forum om hun “ waarheid” naar voor te brengen. We horen nu meerdere geluiden. De kreet van de gemarginaliseerde en verdrukte groepen wordt nu ook gehoord! We zijn op weg naar een nieuw democratisch bestel, langzaam maar zeker!
De minpunten zijn het uitblijven van de landhervorming , de transpositie van de Rio São Francisco en de ontbossing van het Amazonewoud. Een landhervorming en een agrarisch beleid dat de familiale landbouw stimuleert is de enige oplossing voor onze streek. President Lula heeft daarvoor geen enkele belangstelling en denkt alleen maar in functie van de agro-industrie die in handen is van multinationale bedrijven.
De transpositie van de Rio São Francisco, de belangrijkste rivier die het Nordeste van water voorziet, wordt door alle autoriteiten op het gebied van ecologie en hydrografie afgekeurd als een faraonische en onzinnige onderneming. De São Francisco rivier is sterk vervuild en dreigt op sommige plaatsen uit te drogen. De transpositie van de São Francisco voorziet in de bouw van twee reusachtige kanalen om de droge gebieden van het Nordeste van water te voorzien. In werkelijkheid zullen deze kanalen alleen de agro-industrie bevorderen en de aanleg van kweekvijvers voor garnalen mogelijk maken, een project waar Japan zeer veel interesse voor heeft. Een miniem gedeelte van dit gekanaliseerde water zal de lokale bevolking te goede komen. De ontbossing van het Amazonewoud bedreigt het ecologisch evenwicht. We vernietigen de longen van onze planeet.
Met ons project voor personen met handicap gaat het goed. In Tapiramutá hebben we nieuwe lokalen en een sanitair blok bijgebouwd. Voor het eerst hebben we kinderen met fysische handicap opgenomen. In Mundo Novo gaat het trager vooruit maar misschien wordt het beter na de gemeenteverkiezingen van oktober.
Voor het overige blijft alles hetzelfde, de armoede, het drugsgebruik, de overvallen, de corruptie….maar ook de heerlijke momenten , de Sint Jansfeesten met de kampvuren , de spelende kinderen in mijn huis, de vieringen in de basisgemeenschappen en de warme hartelijkheid van Bahia.
Tot Binnenkort, Padre Frans Verhelle.
Dank voor je financiële steun... In de linker kolom van deze Blog vind je de rekeningnummers.
Voor de vijfde maal kom ik terug naar België op verlof van 4 augustus tot 5 oktober. Ik ben nu reeds tien jaar in Bahia werkzaam. Tijdens de verlopen tien jaar zijn er wat veranderingen geweest maar ook situaties die weinig zijn gewijzigd. De veranderingen zijn vooral op het gebied van de communicatie. Tien jaar geleden was het niet mogelijk om bepaalde gemeenschappen te bereiken, geen telefoon, geen elektriciteit. Nu hebben we “celular” , G.S.M heet dat in het Nederlands denk ik, en vooral Internet in alle wijken van de stad.
Ik kan informatie van overal ter wereld opvragen en langs Skype dagelijks met vrienden uit België een gesprek voeren, gratis nog wel. Vroeger was dat niet denkbaar en ontzettend duur. Ik lees nu iedere morgen De Standaard en The New York Times. We voelen ons duidelijk meer betrokken op het wereldgebeuren en lezen wat er in Brazilië gebeurt in de buitenlandse pers. We voelen ons niet afgezonderd van het wereldgebeuren.
Dat is voor ons ontzettend belangrijk want vroeger was het informatieaanbod zeer beperkt. Het nieuws langs kranten en televisie was altijd sterk ingekleurd door de belangen van enkele machtige groepen : de ruralistas of grootgrondbezitters en de multinationale ondernemingen.
Enkele belangrijk nieuwsagentschappen brengen nu het “echte” nieuws over Brazilië. Sociale problemen kunnen niet meer verstopt worden. De grote sociale bewegingen in Brazilië hebben nu een goedkoop forum om hun “ waarheid” naar voor te brengen. We horen nu meerdere geluiden. De kreet van de gemarginaliseerde en verdrukte groepen wordt nu ook gehoord! We zijn op weg naar een nieuw democratisch bestel, langzaam maar zeker!
De minpunten zijn het uitblijven van de landhervorming , de transpositie van de Rio São Francisco en de ontbossing van het Amazonewoud. Een landhervorming en een agrarisch beleid dat de familiale landbouw stimuleert is de enige oplossing voor onze streek. President Lula heeft daarvoor geen enkele belangstelling en denkt alleen maar in functie van de agro-industrie die in handen is van multinationale bedrijven.
De transpositie van de Rio São Francisco, de belangrijkste rivier die het Nordeste van water voorziet, wordt door alle autoriteiten op het gebied van ecologie en hydrografie afgekeurd als een faraonische en onzinnige onderneming. De São Francisco rivier is sterk vervuild en dreigt op sommige plaatsen uit te drogen. De transpositie van de São Francisco voorziet in de bouw van twee reusachtige kanalen om de droge gebieden van het Nordeste van water te voorzien. In werkelijkheid zullen deze kanalen alleen de agro-industrie bevorderen en de aanleg van kweekvijvers voor garnalen mogelijk maken, een project waar Japan zeer veel interesse voor heeft. Een miniem gedeelte van dit gekanaliseerde water zal de lokale bevolking te goede komen. De ontbossing van het Amazonewoud bedreigt het ecologisch evenwicht. We vernietigen de longen van onze planeet.
Met ons project voor personen met handicap gaat het goed. In Tapiramutá hebben we nieuwe lokalen en een sanitair blok bijgebouwd. Voor het eerst hebben we kinderen met fysische handicap opgenomen. In Mundo Novo gaat het trager vooruit maar misschien wordt het beter na de gemeenteverkiezingen van oktober.
Voor het overige blijft alles hetzelfde, de armoede, het drugsgebruik, de overvallen, de corruptie….maar ook de heerlijke momenten , de Sint Jansfeesten met de kampvuren , de spelende kinderen in mijn huis, de vieringen in de basisgemeenschappen en de warme hartelijkheid van Bahia.
Tot Binnenkort, Padre Frans Verhelle.
Dank voor je financiële steun... In de linker kolom van deze Blog vind je de rekeningnummers.
Abonneren op:
Posts (Atom)
