Beste vrienden ,
2008 was voor ons een jaar van grote veranderingen. We eindigen met hoop en vrees. Hoop dat de gebouwen die we dit jaar opgericht hebben voor PODES, het dienstencentrum voor personen met handicap, optimaal zullen gebruikt worden. Vrees omdat we niet weten of we zullen kunnen rekenen op de steun van de nieuw verkozen burgemeesters.We strijden voor de sociale inclusie van personen met een handicap in Tapiramutá en Mundo Novo maar willen de lokale gemeentebesturen hierbij betrekken. Tot nog toe (al acht jaar) is dit ons vrij goed gelukt zonder onze eigen autonomie prijs te geven.
We leggen grote nadruk op de vorming van lokale medewerkers die het project verder vorm en inhoud zullen geven.Het heeft totaal geen zin Europese modellen te kopieren. In Brazilië bestaan er eigen mogelijkheden voor de inclusie van personen met een handicap. Net zoals in Europa bestaat er ook uitsluiting, onbegrip en vooroordeel maar ook veel warme hartelijkheid die wij in Europa soms ontberen.
Een voorbeeld hiervan zijn de zogeheten “filhos de criação”. Dat zijn kinderen die om één of andere reden alleen komen te staan en gewoon opgenomen worden in een gezin samen met de eigen kinderen, zonder jeugdrechter of enige andere formaliteit! Dat mag ook wel eens vermeld worden om het vertekend beeld dat men soms in Europa heeft over Brazilië als een land van straatkinderen te corrigeren.
Dit jaar waren er gelukkig heel veel tekenen van hoop. Het dienstencentrum is een open huis geworden waar buren en vrienden van PODES zich goed thuis voelen. Jongeren uit de straat helpen een handje bij de schoonmaak van ons huis. De Eucharistievieringen in de parochiekerk worden door jongeren vertaald in LIBRAS, de Braziliaanse gebarentaal. Enkele jongeren werken als vrijwilligers binnen het project.We hebben een cursus gebarentaal georganiseerd voor 75 leerkrachten van Tapiramutá. Het gemeentebestuur van Boa Vista do Tupim en Pintadas vraagt of we een cursus over gehandicaptenzorg willen inrichten voor hun leerkrachten begin volgend jaar. Twee leerkrachten van PODES, Joilsa en Edilene, hebben hun diploma van “Instrutor de LIBRAS” , leerkracht gebarentaal van het Minsiterie van Onderwijs, behaald. Ze studeren un verder voor doventolk. Dat is een enorme vooruitgang want nu kunnen we erkende getuigschriften uitreiken.
Dit jaar zijn we ook voor het eerst begonnen met de zorg voor kinderen met een fysische handicap: Jayane en Samuel, twee kinderen met hersenletsel. Frieda Bekaert en Rita Cool, twee vrienden uit Gits, waren bij ons bezoek. Frieda die werkt als fysiotherapeute in het Dominiek Savio Instituut slaagde er na twee dagen in om Samuel te doen stappen. Ze heeft ons personeel geleerd hoe we beide kinderen vooruit kunnen helpen. We hebben haar raadgevingen zorgvuldig genoteerd en op film opgenomen.Langs Internet kan Frieda ons verder begeleiden. Het was een ontroerend moment Samuel te zien stappen.We hebben Samuel letterlijk vanuit de modder gehaald. Toen hij bij ons kwam waren zijn beide ogen zwaar ontstoken. Er bestond gevaar dat hij blind zou worden. Twee vrienden van mij met fysische handicap, Freddy en Marc Detollenare, hebben het peterschap over Samuel aanvaard. Het verhaal van Samuel plaats ik nog op onze Blog.
Ik wil eindigen met u allemaal te danken voor uw sympathie en steun. Soms laat ik weinig van mij horen omwille van het vele werk en de vele beslommeringen. Ook doet het Internet het vaak niet en verlies ik contact.
Ik heb dit gemerkt bij mijn laatste bezoek aan België. Neem dit mij dit niet kwalijk, ik ben jullie allemaal heel erg dankbaar. Laten we de vrees wat vergeten en ons toespitsen op de hoop. Een Zalige Kerstmis en een Gelukkig Nieuwjaar en een hartelijke “abraço” vanuit het arme Nordeste van Brasil
Padre Francisco Verhelle
vrijdag 19 december 2008
maandag 11 augustus 2008
pr. Frans in België
pr. Frans is goed aangekomen in België. Hij verblijft tot 5 oktober bij pr. Omer Roels, Molenstraat 114, 9988 Watervliet. (tel. 09 377 86 76)
Zomerbrief van de padre
Beste Vrienden,
Voor de vijfde maal kom ik terug naar België op verlof van 4 augustus tot 5 oktober. Ik ben nu reeds tien jaar in Bahia werkzaam. Tijdens de verlopen tien jaar zijn er wat veranderingen geweest maar ook situaties die weinig zijn gewijzigd. De veranderingen zijn vooral op het gebied van de communicatie. Tien jaar geleden was het niet mogelijk om bepaalde gemeenschappen te bereiken, geen telefoon, geen elektriciteit. Nu hebben we “celular” , G.S.M heet dat in het Nederlands denk ik, en vooral Internet in alle wijken van de stad.
Ik kan informatie van overal ter wereld opvragen en langs Skype dagelijks met vrienden uit België een gesprek voeren, gratis nog wel. Vroeger was dat niet denkbaar en ontzettend duur. Ik lees nu iedere morgen De Standaard en The New York Times. We voelen ons duidelijk meer betrokken op het wereldgebeuren en lezen wat er in Brazilië gebeurt in de buitenlandse pers. We voelen ons niet afgezonderd van het wereldgebeuren.
Dat is voor ons ontzettend belangrijk want vroeger was het informatieaanbod zeer beperkt. Het nieuws langs kranten en televisie was altijd sterk ingekleurd door de belangen van enkele machtige groepen : de ruralistas of grootgrondbezitters en de multinationale ondernemingen.
Enkele belangrijk nieuwsagentschappen brengen nu het “echte” nieuws over Brazilië. Sociale problemen kunnen niet meer verstopt worden. De grote sociale bewegingen in Brazilië hebben nu een goedkoop forum om hun “ waarheid” naar voor te brengen. We horen nu meerdere geluiden. De kreet van de gemarginaliseerde en verdrukte groepen wordt nu ook gehoord! We zijn op weg naar een nieuw democratisch bestel, langzaam maar zeker!
De minpunten zijn het uitblijven van de landhervorming , de transpositie van de Rio São Francisco en de ontbossing van het Amazonewoud. Een landhervorming en een agrarisch beleid dat de familiale landbouw stimuleert is de enige oplossing voor onze streek. President Lula heeft daarvoor geen enkele belangstelling en denkt alleen maar in functie van de agro-industrie die in handen is van multinationale bedrijven.
De transpositie van de Rio São Francisco, de belangrijkste rivier die het Nordeste van water voorziet, wordt door alle autoriteiten op het gebied van ecologie en hydrografie afgekeurd als een faraonische en onzinnige onderneming. De São Francisco rivier is sterk vervuild en dreigt op sommige plaatsen uit te drogen. De transpositie van de São Francisco voorziet in de bouw van twee reusachtige kanalen om de droge gebieden van het Nordeste van water te voorzien. In werkelijkheid zullen deze kanalen alleen de agro-industrie bevorderen en de aanleg van kweekvijvers voor garnalen mogelijk maken, een project waar Japan zeer veel interesse voor heeft. Een miniem gedeelte van dit gekanaliseerde water zal de lokale bevolking te goede komen. De ontbossing van het Amazonewoud bedreigt het ecologisch evenwicht. We vernietigen de longen van onze planeet.
Met ons project voor personen met handicap gaat het goed. In Tapiramutá hebben we nieuwe lokalen en een sanitair blok bijgebouwd. Voor het eerst hebben we kinderen met fysische handicap opgenomen. In Mundo Novo gaat het trager vooruit maar misschien wordt het beter na de gemeenteverkiezingen van oktober.
Voor het overige blijft alles hetzelfde, de armoede, het drugsgebruik, de overvallen, de corruptie….maar ook de heerlijke momenten , de Sint Jansfeesten met de kampvuren , de spelende kinderen in mijn huis, de vieringen in de basisgemeenschappen en de warme hartelijkheid van Bahia.
Tot Binnenkort, Padre Frans Verhelle.
Dank voor je financiële steun... In de linker kolom van deze Blog vind je de rekeningnummers.
Voor de vijfde maal kom ik terug naar België op verlof van 4 augustus tot 5 oktober. Ik ben nu reeds tien jaar in Bahia werkzaam. Tijdens de verlopen tien jaar zijn er wat veranderingen geweest maar ook situaties die weinig zijn gewijzigd. De veranderingen zijn vooral op het gebied van de communicatie. Tien jaar geleden was het niet mogelijk om bepaalde gemeenschappen te bereiken, geen telefoon, geen elektriciteit. Nu hebben we “celular” , G.S.M heet dat in het Nederlands denk ik, en vooral Internet in alle wijken van de stad.
Ik kan informatie van overal ter wereld opvragen en langs Skype dagelijks met vrienden uit België een gesprek voeren, gratis nog wel. Vroeger was dat niet denkbaar en ontzettend duur. Ik lees nu iedere morgen De Standaard en The New York Times. We voelen ons duidelijk meer betrokken op het wereldgebeuren en lezen wat er in Brazilië gebeurt in de buitenlandse pers. We voelen ons niet afgezonderd van het wereldgebeuren.
Dat is voor ons ontzettend belangrijk want vroeger was het informatieaanbod zeer beperkt. Het nieuws langs kranten en televisie was altijd sterk ingekleurd door de belangen van enkele machtige groepen : de ruralistas of grootgrondbezitters en de multinationale ondernemingen.
Enkele belangrijk nieuwsagentschappen brengen nu het “echte” nieuws over Brazilië. Sociale problemen kunnen niet meer verstopt worden. De grote sociale bewegingen in Brazilië hebben nu een goedkoop forum om hun “ waarheid” naar voor te brengen. We horen nu meerdere geluiden. De kreet van de gemarginaliseerde en verdrukte groepen wordt nu ook gehoord! We zijn op weg naar een nieuw democratisch bestel, langzaam maar zeker!
De minpunten zijn het uitblijven van de landhervorming , de transpositie van de Rio São Francisco en de ontbossing van het Amazonewoud. Een landhervorming en een agrarisch beleid dat de familiale landbouw stimuleert is de enige oplossing voor onze streek. President Lula heeft daarvoor geen enkele belangstelling en denkt alleen maar in functie van de agro-industrie die in handen is van multinationale bedrijven.
De transpositie van de Rio São Francisco, de belangrijkste rivier die het Nordeste van water voorziet, wordt door alle autoriteiten op het gebied van ecologie en hydrografie afgekeurd als een faraonische en onzinnige onderneming. De São Francisco rivier is sterk vervuild en dreigt op sommige plaatsen uit te drogen. De transpositie van de São Francisco voorziet in de bouw van twee reusachtige kanalen om de droge gebieden van het Nordeste van water te voorzien. In werkelijkheid zullen deze kanalen alleen de agro-industrie bevorderen en de aanleg van kweekvijvers voor garnalen mogelijk maken, een project waar Japan zeer veel interesse voor heeft. Een miniem gedeelte van dit gekanaliseerde water zal de lokale bevolking te goede komen. De ontbossing van het Amazonewoud bedreigt het ecologisch evenwicht. We vernietigen de longen van onze planeet.
Met ons project voor personen met handicap gaat het goed. In Tapiramutá hebben we nieuwe lokalen en een sanitair blok bijgebouwd. Voor het eerst hebben we kinderen met fysische handicap opgenomen. In Mundo Novo gaat het trager vooruit maar misschien wordt het beter na de gemeenteverkiezingen van oktober.
Voor het overige blijft alles hetzelfde, de armoede, het drugsgebruik, de overvallen, de corruptie….maar ook de heerlijke momenten , de Sint Jansfeesten met de kampvuren , de spelende kinderen in mijn huis, de vieringen in de basisgemeenschappen en de warme hartelijkheid van Bahia.
Tot Binnenkort, Padre Frans Verhelle.
Dank voor je financiële steun... In de linker kolom van deze Blog vind je de rekeningnummers.
maandag 9 juni 2008
padre Francisco komt naar België
Beste vrienden,
Ik kom terug naar Bélgica van 4 augustus tot 5 oktober .
Hopelijk wordt het een goede zomer.
Mijn vakantieadres ;
Omer Roels,
Molenstraat 114,
9988 Watervliet.
Tel.: 09 377 86 76
Ik kom terug naar Bélgica van 4 augustus tot 5 oktober .
Hopelijk wordt het een goede zomer.
Mijn vakantieadres ;
Omer Roels,
Molenstraat 114,
9988 Watervliet.
Tel.: 09 377 86 76
donderdag 8 mei 2008
pr. Frans vertelt aan kinderen...
Deze week is een nieuwe weblog gestart, speciaal aangepast voor kinderen. Hierin geeft pr. Frans uitleg over zijn projecten aan kinderen uit het basisonderwijs. Geïnteresseerd in deze interessante site? Klik op deze link: http://steunvoorpodes.blogspot.com/
vrijdag 21 maart 2008
Zalig Paasfeest goede vrienden!
.jpg)
We wensen u van harte een Zalige Pasen. Zalig lijkt een woord uit vervlogen tijden. Sommigen hebben het daar moeilijk mee. Wie gelooft nog in zaligheid, heiligheid?
Zalig sugereert een utopisch verlangen naar een onbereikbaar geluk.
Is dit nog wel een verantwoorde levenshouding in een tijd waar alles rationeel benaderd wordt, onderzocht, gewikt em gewogen volgens functionele en eficiënte bruikbaarheid? Het manipuleren en beheersen wint het op het schouwen, de verwondering, de onbevangenheid en het geloof dat er toekomst is voor onze planeet.
Onze zaligheid is verbonden met verrijzenis en opstanding. Die opstanding vindt zijn fundament in de verrezen Christus. Dat vraagt geloof en vertrouwen, de bodem waarin hoop, geluk en innerlijke vrede kunnen opbloeien.
Moeilijk voor mensen van vandaag? Heel zeker omdat wij teveel gebrokenheid, verscheuring en vernietiging ervaren. Bovendien stellen we vast dat beheersen en manipuleren zeer nuttige bezigheden zijn maar ook leiden naar een innerlijke leegte, een onbehagen in de kultuur zoals Freud het formuleerde.
Maar op Pasen willen we zaligheid en licht, geen pessimistische overwegingen.
Voor ons , mensen met een handicap, is de opstanding de erkenning van onze waardigheid als kinderen van dezelfde Vader die ons kent bij onze naam, die ons liefheeft en onze namen gegrift heeft in de palm van zijn hand.
Hij heeft ons zijn Zoon gezonden om ons op te richten uit de anonimeit, de marginalisering en de vooroordelen waarvan wij nog het slachtoffer zijn.
Maar we houden van elkaar en dat is onze sterkte. We vieren onze opstanding, met of zonder handicap, want Hij heeft ons getoond dat het leven sterker is dan alle gebrokenheid, alle beperkingen…en beperkingen hebben we allemaal.
Feliz Páscoa de Mundo Novo – Bahia – Brasil
Tamara, Tatiane, Francisco, André, Rafson
zondag 16 maart 2008
Manifestatie uit solidariteit met Dom Erwin Krautler
Dom Erwin Krautler, president van de CIMI (Missionaire Raad ter ondersteuning van de Indianen) en bisschop van Altamira in de staat Pará, wordt al verschillende jaren met de dood bedreigd omwille van zijn houding en activiteiten ter ondersteuning van de indianen en de landarbeiders van de staat Pará.Deze bedreigingen zijn gedurende de laatste dagen opnieuw toegenomen.
Dom Erwin streed al jaren samen met zuster Dorothy Stang voor de vrijwaring van de rechten van de landelijke bevolking en voor de bescherming van het milieu in de Amazone.Hij kloeg de sexuele uitbuiting aan van adolescenten door politieke mandatarissen: castratie en moorden, de handelwijze van grootgrondbezitters, fazendeiros, en houtverwerkende bedrijven die de natuur vernielen en arbeiders tot slavenarbeid dwingen.
Hij heeft in zijn bisdom het debat op gang gebracht over het bedrijf Belo Monte die de indianen en de landelijke gemeenschappen bedreigt maar de belangen van de houtzagerijen en de lokale bedrijven dient.
Dom Erwin wordt al jaren bedreigd en aangevallen omwille van zijn pastoraal werk ter verdediging van de landarbeiders en de indianen.In 1987 verloor hij bijna het leven tijdens een gecamoufleerd auto-ongeval dat het leven gekost heeft van zijn vriend en medewerker , padre Salvatore Deiana, die hem in de wagen vergezelde.
Vandaag leeft Dom Erwin nog dank zij de permanente bescherming van de militaire politie van de staat Pará. Het is bekend dat er reeds een uitgewerkt plan bestaat om hem te vermoorden. Alles laat vermoeden dat het plan opgesteld werd door personen met een grote economische macht, waarschijnlijk dezelfde machtige groep die drie jaar geleden zuster Dorothy Stang op lafhartige manier vermoord heeft. De eventuele moordenaars zullen één miljoen Real ontvangen om dom Erwin om het leven te brengen!
Langs het Internet roept de CIMI op om een manifest te ondertekenen tegen degenen die overwegen Dom Erwin te vermoorden.
De staat Pará staat bekend als een staat met veel geweld tegen de indianen en de landarbeiders, een gebied waar de mensenrechten op grote schaal overtreden worden en de ontbossing het milieu onherstelbaar vernietigt.
Dom Erwin Krautler strijd al meer dan 40 jaar in de staat Pará tegen de ontbossing van de Amazone, de repressie en het uitmoorden van de indianen en de landarbeiders die beroofd worden van hun gronden. Dom Erwin werd geboren in Oostenrijk maar heeft nu de Braziliaanse nationaliteit.
Dorothy Stang, een zuster uit de U.S.A, werd drie jaar geleden op 74 jarige leeftijd tijdens de maand februari laffelijk vermoord in de Amazone. Zij was en voorvechtser van de mensenrechten van de indianen en de landarbeiders.De moordenaars werden ingehuurd door een consortium van landeigenaars en machtige bedrijven die de Amazone ontbossen.
Dom Erwin streed al jaren samen met zuster Dorothy Stang voor de vrijwaring van de rechten van de landelijke bevolking en voor de bescherming van het milieu in de Amazone.Hij kloeg de sexuele uitbuiting aan van adolescenten door politieke mandatarissen: castratie en moorden, de handelwijze van grootgrondbezitters, fazendeiros, en houtverwerkende bedrijven die de natuur vernielen en arbeiders tot slavenarbeid dwingen.
Hij heeft in zijn bisdom het debat op gang gebracht over het bedrijf Belo Monte die de indianen en de landelijke gemeenschappen bedreigt maar de belangen van de houtzagerijen en de lokale bedrijven dient.
Dom Erwin wordt al jaren bedreigd en aangevallen omwille van zijn pastoraal werk ter verdediging van de landarbeiders en de indianen.In 1987 verloor hij bijna het leven tijdens een gecamoufleerd auto-ongeval dat het leven gekost heeft van zijn vriend en medewerker , padre Salvatore Deiana, die hem in de wagen vergezelde.
Vandaag leeft Dom Erwin nog dank zij de permanente bescherming van de militaire politie van de staat Pará. Het is bekend dat er reeds een uitgewerkt plan bestaat om hem te vermoorden. Alles laat vermoeden dat het plan opgesteld werd door personen met een grote economische macht, waarschijnlijk dezelfde machtige groep die drie jaar geleden zuster Dorothy Stang op lafhartige manier vermoord heeft. De eventuele moordenaars zullen één miljoen Real ontvangen om dom Erwin om het leven te brengen!
Langs het Internet roept de CIMI op om een manifest te ondertekenen tegen degenen die overwegen Dom Erwin te vermoorden.
De staat Pará staat bekend als een staat met veel geweld tegen de indianen en de landarbeiders, een gebied waar de mensenrechten op grote schaal overtreden worden en de ontbossing het milieu onherstelbaar vernietigt.
Dom Erwin Krautler strijd al meer dan 40 jaar in de staat Pará tegen de ontbossing van de Amazone, de repressie en het uitmoorden van de indianen en de landarbeiders die beroofd worden van hun gronden. Dom Erwin werd geboren in Oostenrijk maar heeft nu de Braziliaanse nationaliteit.
Dorothy Stang, een zuster uit de U.S.A, werd drie jaar geleden op 74 jarige leeftijd tijdens de maand februari laffelijk vermoord in de Amazone. Zij was en voorvechtser van de mensenrechten van de indianen en de landarbeiders.De moordenaars werden ingehuurd door een consortium van landeigenaars en machtige bedrijven die de Amazone ontbossen.
dinsdag 26 februari 2008
Bouwwerken in het project Podes
Momenteel is pr. Frans bezig met bouwwerken voor het project Podes in Tapiramuta.
In de tuin (zie foto) komt een sanitair blok en een polyvalente zaal voor bewegingsrecreatie van de personen met een mentale handicap en de doven.
De werken aan de sanitaire blok zijn reeds gefinaliseerd. Pr. Frans hoopt de polyvalente zaal binnen twee weken in gebruik te nemen.
Ondertussen is hij ook bezig met fondsenwerving. Hiervoor onderhandelt hij met plaatselijke instanties, om subsidies te verkrijgen voor personen met een handicap. Dit is erg belangrijk omdat het project op lange termijn onafhankelijk zou worden van buitenlandse steun.
Natuurlijk blijven bijdragen uit België op dit moment nog steeds erg belangrijk. U kunt hiertoe overschrijven op één van de rekeningen, hiernaast vermeld.
In de tuin (zie foto) komt een sanitair blok en een polyvalente zaal voor bewegingsrecreatie van de personen met een mentale handicap en de doven.
De werken aan de sanitaire blok zijn reeds gefinaliseerd. Pr. Frans hoopt de polyvalente zaal binnen twee weken in gebruik te nemen.
Ondertussen is hij ook bezig met fondsenwerving. Hiervoor onderhandelt hij met plaatselijke instanties, om subsidies te verkrijgen voor personen met een handicap. Dit is erg belangrijk omdat het project op lange termijn onafhankelijk zou worden van buitenlandse steun.
Natuurlijk blijven bijdragen uit België op dit moment nog steeds erg belangrijk. U kunt hiertoe overschrijven op één van de rekeningen, hiernaast vermeld.
Abonneren op:
Posts (Atom)
